ปัจจุบันรูปแบบของธุรกิจการให้กู้ยืมเงินมีหลากหลายรูปแบบซึ่งมักพบเห็นทั่วไปตามเสาไฟฟ้าหรือตาม

ตู้โทรศัพท์สารธารณะไม่ว่าจะเป็นในรูปของเงินด่วน จำนอง หรือขายฝากแต่หากผู้ใช้บริการขาดความรู้ความเข้าใจ

เกี่ยวกับการรับบริการดังกล่าวอาจทำให้ตกเป็นเหยื่อนายทุนหรือผู้ประกอบธุรกิจให้บริการเหล่านี้เอารัดเอาเปรียบได้

หลายคนอาจคุ้นเคยกับข้อความว่า “ที่นี่รับขายฝากที่ดินอย่างเดียว ”และลูกหนี้บางรายแม้จะไม่รู้มาก่อน

ว่าการขายฝากเป็นอย่างไรแต่ก็ยอมท าทุกวิถีทางเพื่อขอให้ได้เงินมาโดยไม่ได้นึกถึงเวลาไถ่ถอนว่าจะสามารถไถ่ถอน

ทรัพย์สินนั้นคืนมาได้หรือไม่ พอมารู้ตัวอีกทีก็อาจสายไปเสียแล้ว ...คราวนี้จึงขอหยิบประเด็นเรื่องการขายฝากมาเป็น

เกร็ดความรู้เพื่อใช้เป็นข้อมูลในการตัดสินใจก่อนจะทำสัญญาขายฝากกันนะคะ

    การขายฝาก คือ การซื้อขายอย่างหนึ่งซึ่งกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินตกเป็นของผู้ซื้อฝากทันที แต่มีข้อตกลงว่า

ผู้ขายฝากสามารถไถ่ถอนทรัพย์คืนได้ภายในเวลาที่กำหนด โดยข้อตกลงให้ไถ่ถอนทรัพย์คืนนั้นจะต้องตกลงกัน

ในขณะทำสัญญาขายฝากเท่านั้น

    ปัญหาที่เกิดขึ้นบ่อยและผู้ขายฝากมักถูกเอารัดเอาเปรียบ คือ เรื่องการกำหนดสินไถ่แต่เดิมผู้ขายฝาก

และผู้ซื้อฝากสามารถตกลงกันได้ว่าจะกำหนดสินไถ่จำนวนเท่าไร ซึ่งส่วนมากเป็นอัตราที่สูงกว่าการให้กู้โดยปกติ

ที่กฎหมายได้ควบคุมตามกฎหมายว่าด้วยการห้ามเรียกดอกเบี้ยเกินอัตรา ซึ่งต่อมากฎหมายได้มีการแก้ไขว่า

ถ้าไม่กำหนดสินไถ่ไว้ให้ไถ่ได้ตามราคาขายฝาก หรือถ้ากำหนดสินไถ่กันไว้จะต้องกำหนดไม่เกินราคาขายฝาก

รวมกับประโยชน์ตอบแทนร้อยละ 15 ต่อปีเช่น ทรัพย์ที่ขายฝากไว้ราคา 100,000 บาท กำหนดเวลาไถ่ 1 ปี

สินไถ่ที่จะตกลงกันต้องไม่เกิน 115,000 บาทต่อปีถ้าตกลงกันเกินกว่านั้นให้ปรับลดลงเหลือร้อยละ 15 ต่อปี

อีกทั้งปัญหาเรื่องกำหนดเวลาไถ่ถอนทรัพย์ผู้ขายฝากไม่นำเงินมาชำระตามกำหนดเวลาทำให้

กรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินที่ขายฝากนั้นจะตกเป็นของผู้รับซื้อฝากทันทีซึ่งกฎหมายกำหนดเวลาไถ่ถอนทรัพย์

เอาไว้หากเป็นอสังหาริมทรัพย์กำหนดให้ไถ่ถอนภายในเวลา 10 ปี ส่วนสังหาริมทรัพย์กำหนดให้ไถ่ถอน

ภายในเวลา 3 ปีแต่หากมีการตกลงขยายกำหนดเวลาไถ่ถอนจะต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือว่าได้มีการขยาย

เวลากันและต้องนำไปจดทะเบียนต่อเจ้าหน้าที่และต้องตกลงกันก่อนครบกำหนดระยะเวลาไถ่ถอนด้วย ผู้ขายฝาก

จึงต้องระวังเป็นอย่างยิ่งเพราะหากละเลยหรือทำสัญญาขายฝากโดยลืมคำนึงถึงความสามารถในการไถ่ถอน

อาจทำให้ทรัพย์สินที่ขายฝากไว้นั้นหลุดมือไปได้ง่ายๆ

     ดังนั้นผู้ขายฝากจึงต้องนำเงินพร้อมดอกเบี้ยไปชำระแก่ผู้ซื้อฝากภายในระยะเวลาที่ระบุในสัญญาและ

หากผู้ซื้อฝากอ้างว่าจะขยายเวลาไถ่ถอนให้อย่าเพิ่งหลงเชื่อจนกว่าจะได้มีการจดทะเบียนขยายระยะเวลาไถ่ถอน

นอกจากนี้หากผู้ซื้อฝากบิดพริ้วไม่ยอมรับสินไถ่ผู้ขายฝากต้องนำเงินที่ต้องชำระไปติดต่อขอวางทรัพย์

ที่สำนักงานวางทรัพย์ซึ่งตั้งอยู่ในกรมบังคับคดีสำนักงานบังคับคดีจังหวัด หรือศาลจังหวัดกรณีไม่มีสำนักงาน

วางทรัพย์เพียงเท่านี้กรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินที่ขายฝากก็จะกลับมาเป็นของผู้ขายฝากตามเดิม ตั้งแต่เวลาที่

ผู้ขายฝากได้ชำระเงินค่าสินไถ่หรือวางทรัพย์ทันที

    จากที่กล่าวมาแล้วนั้นจะเห็นได้ว่าปัญหาการขายฝากที่เกิดขึ้นนั้นส่วนมากเกิดขึ้นจากความไม่รู้และ

ความไม่ระมัดระวังของผู้ขายฝาก ดังนั้นหากจะทำสัญญาขายฝากจึงควรศึกษาข้อมูลให้ดีก่อนเพื่อป้องกันไม่ให้

เกิดปัญหาและเพื่อรักษาสิทธิประโยชน์ของตนด้วย